Zgaduj Zgadula to zagadki obrazkowe przeznaczone dla dzieci między 4 a 7 rokiem życia. W zestawie znajduje się 45 dwustronnych kart i 4 kartonowe kawałki sera, na których będziemy zaznaczali punkty.

Jest to zdecydowanie wersja trudniejsza, przeznaczona powiedziałabym nawet, że dla 5 latków. Jeśli chcecie uczyć dzieci młodsze, polecam zagadki Smoka Obiboka są tutaj dużo prostsze zagadki i  są lepszą grą na start. Zawsze też możecie stworzyć swoje zestawy, poprzez wydrukowanie obrazków z internetu i dopisanie do nich treści. Chociaż doliczając koszty wydruku i folii do laminarki, myślę, że nie do końca się to kalkuluje. Zawsze warto myśleć o generalizacji na materiały, na których pracują dzieci neurotypowe, poza tym gra pudełkowa jest zawsze atrakcyjniejsza dla dzieci i być może będzie to narzędzie, które pomoże nam włączyć dziecko w grupę rówieśników z dużym powodzeniem.

• Co dziecko powinno potrafić: 

• znać kolory i kształty
  posiadać zasób słów powyżej 1000
  rozpoznawać obiekty w oparciu o funkcje, cechę i klasę gdy są pytane bez obecności w zasięgu wzroku przedmiotu, o którym mowa (umiejętności intrawerbalnie). Taką umiejętność dzieci zaczynają nabywać w postaci biernego rozpoznawania, między 18 a 30 miesiącem życia, ich bierny słownik w tym zakresie w 4 roku życia osiąga zasób ok 1000słów.
  posiadać umiejetność opisywania przedmiotów w oparciu o ich funkcję, cechę i klasę - jeśli chcemy by mogło opisywać zagadkę samodzielnie
  umiejętność utrzymywania uwagi i skupiania się na kierowanym komunikacie na czas jego trwania oraz zabawy naprzemiennej

Wsparcie w osiągnięciu kamieni milowych w obszarze tych umiejętności można znaleźć w narzędziu VB-MAPP.  O uczeniu umiejętności rozpoznawania obiektów na podstawie funkcji, cechy i klasy będziecie mogli przeczytać w kolejnym poście.

Jak uczyć rozpoznawania?

Pamiętajcie, że naszym celem stawianym na początku, powinno być doprowadzenie do sytuacji samodzielnego korzystania z tej gry z rówieśnikami, bez naszych wskazówek i pomocy.
Rozpoczynając naukę powinniście upewnić się, że dziecko ma pojęcie o rzeczach, które przedstawiają karty – ma je w zasobach słownikowych, potrafi je nazwać i wie do czego służą, z jakiej kategorii pochodzą.

1. Rozkładamy po 2 karty z obrazkami – być może konieczne będzie przepisanie sobie na papier treści zagadek zapisanych z drugiej strony. Czytamy zagadkę i jeśli dziecko nie wie, podpowiadamy od razu np. poprzez wskazanie palcem i nazywamy tą rzecz, a podopieczny powtarza – zostajemy na tym etapie, dopóki dziecko nie będzie samodzielnie rozróżniało tych przedmiotów poprzez ich nazywanie.
2. Następnie okładamy kolejną zagadkę mieszając ją z jedną z tych, których uczyliśmy w pkt. 1. I tak działamy w kolejnych krokach (mieszając w zestawie z jednym znanym), aż dziecko nie opanuje umiejętności rozpoznawania w sposób czynny przedmiotów, które znajdują się na kartach. Pamiętajcie, aby kolejne uczone elementy znacznie różniły się od tych, wśród których będziecie go prezentowali.

Jeśli zależy nam na tym, aby dziecko potrafiło tylko rozpoznawać obiekty, możemy na tym etapie narazie zaprzestać, jeśli natomiast chcemy nauczyć je również zadawania zagadek, idziemy dalej:

Jak uczyć zadawania zagadek? 

Jeśli dziecko ma umiejętność rozpoznawania rzeczy na podstawie FCK (Funkcji, Cechy i Klasy) i potrafi konstruować kilku elementowe wypowiedzi, możemy uczyć je umiejętności opisywania obiektu.

3. Wybieramy jeden z elementów, którego będziemy chcieli uczyć dziecko. Możemy przygotować sobie zestaw podpowiedzi wizualnych do zagadek, dla każdego z przedmiotów, którego będziemy uczyli np. mówiąc o kranie podpowiedzią będą obrazki – woda, łazienka, wanna. I uczymy dziecko np. w reakcji na polecenie: zadaj mi zagadkę, wskazując to co jest na karcie.
4. Uczymy kolejnego przedmiotu i w miarę możliwości wycofujemy podpowiedzi wizualne.
5. Wykładamy dwa obrazki i wydajemy polecenie (SD) wskazując którąś z kart.

Nauka zasad gry

Możemy uczyć stosowania się do tych zasad już podczas rozgrywki.

6. Uczymy odpowiadania na zagadkę po wybraniu karty ze stosu i przeczytaniu lub opisaniu rzeczy/przedmiotu.
7. Po opanowaniu określonej części kart lub całej talii (w zależności od tego jak zdecydujecie), uczymy zasady, że gdy zagadka zostanie odgadnięta – bo druga osoba mówi „dobrze/brawo/ok itp.”, bierze jedno kółeczko z wyłożonej na stosie puli i dodaje do swojego serka.
8. Następnie to dziecko dobiera kartę i opisuje obrazek (chyba, że potrafi czytać). Przy okazji uczymy trzymania karty – zakrywania obrazka i nie pokazywania go dopóki ktoś nie odpowie. I odkłada je w charakterystyczny sposób np. obrazkiem do góry – aby wiedziało, że z tej kupki nie będziemy już dobierali kart.
9. Uczymy jednocześnie braku reakcji na komunikat „nie/źle” itp.
10. Jeśli dziecko uzbiera wszystkie żetony w serku – uczymy kończenia rozgrywki poprzez zakomunikowanie w określony sposób „mam wszystkie punkty/już koniec” itp.

Uwaga!

Opisane powyżej sposoby są przykładem uczenia tej gry.
Jeśli Wasz podopieczny jest w stanie uczyć się podczas rozgrywek, nie musicie uczyć go rozpoznawania wszystkich 45 kart. Jeśli dziecko jest w stanie uczyć się łączyć definicję z daną rzeczą, po jednym powtórzeniu i utrzymać tą informację, jest to wskazówka do wnioskowania, że warto wyuczyć dziecko wcześniej najtrudniejszych definicji a resztę pozostawić rozwojowi wśród rówieśników podczas rozgrywek. Umiejętność uczenia się na podstawie informacji ze środowiska naturalnego i utrzymywanie tych umiejętności powinno być wspierane przez naukę właśnie podczas rozgrywki.