Wszystko to, czego nauczyliście się na trapi indywidualnej, co dotyczy wiedzy o świecie możecie sprawdzić sobie właśnie grając w rozgrywkę z dzieckiem w Tempo Junior 30 sekund firmy Granna. W grze możemy sprawdzać umiejętności, popracować nad tempem udzielania odpowiedzi na zadane pytania, ćwiczyć te umiejętności lub dzięki niej się ich uczyć. Jak już wiecie z poprzednich postów – im mniejsza latencja udzielania odpowiedzi na pytanie, im więcej dziecko jest w stanie wymienić różnych odpowiedzi na pytanie w ciągu minuty – tym płynniej będzie prowadziło konwersacje. Wiek minimalny graczy zasiadających do tej gry to 5lat, ale biorąc pod uwagę możliwość grania w 1 wariant jaki wam przedstawiam poniżej, mogą grać z nią nawet dzieci młodsze.

Jest to osobiście jedna z moich ulubionych gier firmy Granna dla dzieci.
Począwszy od pięknie dobranej kolorystyki, mimo, że nie jestem fanką zielonego koloru, po projekty graficzne kart oraz repertuar pytań. Duże pionki oraz planszę jestem też oczarowana całą mechaniką, która według mnie jest świetna.

Z pewnością jest to gra dla dzieci werbalnych.
Aby móc z nią grać dziecko powinno mieć wiedzę na temat asocjacji, rzeczy, relacji, miejsc i kategorii. Poza tym posiadać również umiejętność wydobywania z pamięci informacji, bez podpowiedzi wizualnej. tj np. odpowiadać na polecenie „wymień jakie znasz owoce” itp.
Jednak bez obaw, dzięki gotowym pomocom – kartom gry – możemy dziecko nauczyć wszystkich informacji, które do rozgrywki są potrzebne. Z pewnością przysłużą się one nie tylko do grania w tempo.

Jeżeli dziecko nie rozpoznaje liter  – możecie pozostać na etapie przedstawionym w punktach 1-2, również jeśli nie potrafi jeszcze odpamiętywać lub wymyślać wyrazów na konkretną literę.

Wariant 1

1. Uczymy kolejno wymieniania przykładów w odpowiedzi na „pytania” przedstawione na każdej z kart, uczymy odpowiadania co najmniej 5 przykładów – każdy na inną literę.
2. Następnie uczymy sposobu poruszania się po polach na planszy w połączeniu z odpowiadaniem na pytania – odkrywamy kartę i z każdą odpowiedzią przesuwamy pionek na następne pole na planszy. Gdy pomysły się wyczerpią mówimy „Stop” i ustawiamy żeton w kolorze pionka pod pionkiem, aby zaznaczyć miejsce ostatniego postoju. Osoba, która pierwsza dotrze do celu – wygrywa.

Gdy te zasady staną się jasne, wówczas można podnieść poprzeczkę.

Wariant 2:

3. Wykładamy na pola krążki z literami, pod którymi znajdują się punkty. Oddzielmy je od tych, na których widnieją strzałki. I rozpoczynamy rozgrywkę.

Uczymy, że gdy dziecko dojdzie do pola, na którym jest literka, musi wymienić coś co będzie pasowało do kategorii karty, z której rzeczy wymienia, na określoną literę. Gdy pomysły się wyczerpią, dziecko mówi „Stop”. Wygra ten, kto osiągnie obecnie największą liczbę punktów, nie będzie przeważała kolejność dojścia do mety.

4. Jeśli dziecko płynnie będzie odpowiadało na pytania – proponuję właśnie tutaj dołączyć klepsydrę. Początkowo polecam grać na otwartej klepsydrze, aby dziecko nauczyło się odpowiadać zgodnie z „zegarem” gry.
5. 

Gdy opisane powyżej zasady nie są już wyzwaniem zwiększamy poziom trudności.

Wariant 3:

5. Wcielamy już udzielanie odpowiedzi z klepsydrą zasłoniętą – jeśli uważacie, że ten etap nie jest jednak wam potrzebny to może lepiej będzie go pominąć i ciągle grać z podpowiedzią czasową.
6. Włączamy do gry żetony ze strzałkami. W zależności od tego jakie żetony podczas przeskakiwania z pola na pole zdobędzie dziecko podczas udzielania odpowiedzi, wówczas na koniec będzie mogło zgodnie z uzbieranymi żetonami dokonać dodatkowego ruchu bądź wymienić się z przeciwnikiem na żeton z punktami. Kto pierwszy dochodzi do mety – ten wygrywa!